فرآیند بایولیچینگ مس
بیواستخراج یک فرآیند استفاده از میکروارگانیسمها برای استخراج فلزات از معدنهاست. این یک جایگزین با هزینه پایین و دوستدار محیط زیست برای روشهای معدنکاری سنتی است.
فرآیند بیواستخراج مس شامل مراحل زیر است:
- سنگ معدن خرد میشود و با آب مخلوط میشود.
- میکروارگانیسمها مانند Acidithiobacillus ferrooxidans و Leptospirillum ferrooxidans به مخلوط اضافه میشوند.
- میکروارگانیسمها سولفیدهای آهنی در سنگ معدن را اکسایش میدهند و اسید سولفوریک و یونهای فریک تولید میکنند.
- یونهای فریک سپس سولفیدهای مسی را اکسایش میدهند و یونهای مسی را در محلول رها میکنند.
- یونهای مسی سپس توسط رسوبگیری، الکترووینینگ یا استخراج مذاب بازیابی میشوند.
- فرآیند بیواستخراج مس را میتوان به روشهای مختلفی انجام داد، از جمله لیچینگ توده، لیچینگ دامپ و لیچینگ در محل.
لیچینگ توده روش معمولتری برای بیواستخراج مس است. معدن در یک توده انباشته میشود و با محلول حاوی میکروارگانیسمها و مواد غذایی آبیاری میشود.
لیچینگ دامپ به لیچینگ توده شباهت دارد، اما معدن انباشته نمیشود. به جای آن، بر روی زمین پخش میشود و با محلول آبیاری میشود.
لیچینگ در محل برای معادنی که برای استخراج سنتی خیلی عمیق هستند استفاده میشود. میکروارگانیسمها به بدنه معدن تزریق میشوند و محلول لیچینگ به داخل و بیرون پمپ میشود.
فرآیند بیواستخراج مس یک روش پایدار برای استخراج مس است. این یک فرآیند با هزینه پایین است که نسبت به روشهای معدنکاری سنتی انتشارات مضر ندارد. بیواستخراج همچنین یک فرآیند نسبتاً کارآمد است، با نرخ بازیابی مس تا ۹۵٪.
در زیر برخی از مزایای بیواستخراج مس آمدهاند:
- این یک فرآیند با هزینه پایین است.
- این یک فرآیند دوستدار محیط زیست است.
- این یک فرآیند نسبتاً کارآمد است.
- از آن میتوان برای استخراج مس از معدنهای با کیفیت پایین استفاده کرد.
در زیر برخی از چالشهای بیواستخراج مس آمدهاند:
- فرآیند ممکن است آهسته باشد.
- میکروارگانیسمها میتوانند حساس به شرایط محیطی باشند.
- فرآیند میتواند میزاب اسیدی تولید کند.
به طور کلی، بیواستخراج مس یک فناوری واعد برای استخراج پایدار مس است. این فرآیند با هزینه پایین، دوستدار محیط زیست و قابل استفاده برای استخراج مس از معدنهای با کیفیت پایین است. با این حال، هنوز برخی از چالشها باید مورد توجه قرار گیرد، مانند کندی فرآیند و حساسیت میکروارگانیسمها به شرایط محیطی.
در ادامه برخی از جزئیات بیشتر در مورد فرآیند بیواستخراج مس آورده شده است:
- میکروارگانیسمهای مشارکتکننده در بیواستخراج مس، اسیدوفیل هستند، به این معنا که میتوانند در شرایط اسیدی رشد کنند. همچنین این میکروارگانیسمها شیمیلیتوتروف هستند، به این معنا که میتوانند ترکیبات غیرآلی را به عنوان منبع انرژی خود استفاده کنند.
- سولفیدهای آهنی در معدن توسط میکروارگانیسمها اکسید میشوند و اسید سولفوریک و یونهای فریک تولید میکنند. اسید سولفوریک pH محلول را کاهش میدهد که موجب افزایش اسیدی شدن و محیط مناسبتری برای میکروارگانیسمها میشود.
- یونهای فریک سپس سولفیدهای مسی را اکسید میکنند، یونهای مسی را در محلول رها میکنند. یونهای مسی سپس توسط رسوبگیری، الکترووینینگ یا استخراج مذاب بازیابی میشوند.
- روش لیچینگ توده شیوه رایجتری برای بیواستخراج مس است. معدن در یک توده انباشته میشود و با محلول حاوی میکروارگانیسمها و مواد غذایی آبیاری میشود. اغلب توده با یک تارپ میپوشانند تا از بخار شدن محلول جلوگیری شود. محلول لیچینگ دورهای از طریق توده پمپ میشود تا اطمینان حاصل شود که تمام معدن در حال لیچینگ است.
- روش لیچینگ دامپ شباهتی به لیچینگ توده دارد، اما معدن انباشته نمیشود. به جای آن، بر روی زمین پخش میشود و با محلول آبیاری میشود. روش لیچینگ دامپ کمتر متداول از لیچینگ توده است زیرا کنترل فرآیند لیچینگ در آن دشوارتر است.
- روش لیچینگ در محل برای معادنی استفاده میشود که عمیق بوده و به صورت سنتی استخراج نشوند. میکروارگانیسمها به بدنه معدن تزریق میشوند و محلول لیچینگ به داخل و بیرون پمپ میشود. روش لیچینگ در محل یک فرآیند گرانتر از لیچینگ توده یا لیچینگ دامپ است، اما میتوان از آن برای استخراج مس از معادنی که به وسیله روشهای سنتی اقتصادی نیستند، استفاده کرد.
فرآیند بیواستخراج مس یک روش پایدار برای استخراج مس است. این یک فرآیند با هزینه پایین است که نسبت به روشهای معدنکاری سنتی انتشار گازهای آلاینده ندارد. بیواستخراج همچنین یک فرآیند نسبتاً کارآمد است، با نرخ بازیابی مس تا ۹۵٪.
با این حال، برخی چالشها باید مورد توجه قرار گیرند، مانند کندی فرآیند و حساسیت میکروارگانیسمها به شرایط محیطی. پژوهشگران در حال کار بر روی توسعه راهکارهای بهبود کارایی فرآیند بیواستخراج مس و افزایش مقاومت آن در برابر تغییرات محیطی هستند.